بدون شک مهمترین و پر کاربرد ترین روش جداسازی،روش کروماتوگرافی است.کروماتوگرافی به وسیله یک گیاهشناس روسی به نام‌توست، در اوایل قرن بیستم۱۹۰۳ کشف شد او از این تکنیک برای جداسازی رنگدانه های مختلف گیاهی مانند کلروفیل ها و گرانتوفیل ها استفاده کرد.
کروماتوگرافی گازی یکی از روشهای کروماتوگرافی است که برای جداسازی و بررسی مواد فرار برای تجزیه شدن آنها به کار می رود.
در کروماتوگرافی گازی، فاز گازی یک فاز بی اثر(برای مثال هلیم،نیتروژن ، آرگون و دی اکسید کربن)است و به فاز متحرک فاز حامل نیز می گویند.فاز ساکن یک جسم‌جامد جاذب و یا لایه های نازکی از یک مایع غیر فرار است. که به دیواره داخلی ستون یا به صورت پوششی روی سطح گلوله شیشه ای یا فلزی قرار داده شده است در صورتی که فاز ساکن‌جسم‌جامد جاذب باشد اصطلاحا کروماتوگرافی گازی گویند.و اگر فاز ساکن مایع غیر فرار باشد آن را کروماتوگرافی گاز مایع گویند.اما هر دو به کروماتوگرافی گازی معروف هستند.
در تمامی روش های کروماتوگرافی ،جداسازی بر پایه تفاوت مقداری انالیت،ماده مورد جداسازی در دو فاز ساکن و متحرک انجام می شود این تفاوت مقدار در نهایت منجر به تشکیل تعادلی می گردد که آن را با پارامتری به نام ثابت توزیع(k)بیان می کنند. در این رابطه Cm و Csبه ترتیب نشان دهنده غلظت مولی انالیت در فاز متحرک و فاز ساکن است.
K=Cm/Cs
- ۹۹/۰۲/۱۶